روزی روزگاری بودکه ارباب هابودند ونوکرها.ارباب هافرمان

می دادند ونوکرها گوش می کردند

وفرمان می بردند.بااین حال نوکرانی هم بودند که تنبل بودندو

کمتر به حرف اربابشان گوش می دادند.

در یکی از روز های پاییزی که هواگرفته وابری بوداربابی ونوکری در خانه تنها بودند.

ارباب پارچه هایی را که می خواست به حجره ببرد وبفروشد راتامی زد وکنار هم می چید.

ارباب گفت:میخواهم به حجره بروم، نمی دانم بروم یانروم

نوکر پرسید:چطور مگه؟

-مثل اینکه هوا بارانی است.راستی از اتاق بیرون برو ببین چه خبر است.

نوکر که حال تکان خوردن نداشت گفت:ارباب آن گربه رامی بینید؟

-بله بار ها آن را دیده ام چه طور مگه؟

-آن گربه می تواند بگویدهوابارانی است یا نه!

ارباب تعجب کرد وپرسید:یعنی چه؟گربه از کجامی داند که هوابارانی است یانه؟

-نوکرلبخندی زد وگفت :خیلی آسان،الان گربه رابه داخل اتاق پیش می کنم

 ودست برپشتش می کشم،اگرپشتش خیس بود معلوم

است که دارد باران می بارد،اگرخشک بودکه

پیداست هوا آرام است ومی توانید به حجره بروید!

ارباب ساکت شدوحرفی نزد.او که به تنبلی های نوکر عادت کرده بود

گفت:از خیرشنیدن حال وروز هوا گذشتیم.

برو چوب نیم ذرع (چوب اندازه گیری پارچه)رابیاور می خواهم چند قواره از پارچه رااندازه گیری

کنم.

نوکردوباره گربه رانشان دادوگفت:به جان خودم من بارها دم این گربه را اندازه گرفتم

 درست نیم ذرع است نه کم نه زیاد

می توانی پارچه هارا با دم این گربه اندازه گیری کنید،بد می گویم؟

ارباب باز ساکت شد. نمی دانست چه بگوید.

مدتی سرگرم کارش بود که گفت:پس برو سنگ یک من رابیاور.

- می خواهید چکار ارباب؟

- به حال توچه فرقی می کند؟

- هیچی...من بی خود بروم وشماتنها بشوید که فایده ای ندارد.

خودم بارها این گربه راوزن کرده ام،،وزن خالص او درست یک من است!

از همین گربه بجای سنگ یک من استفاده کنید!

ارباب عصبانی شد وگفت:عجب روزگاری شده،هرچه می گویم،

حرف خودش را می زند وتنبلی می کند.خیلی خب،اصلانخواستم

کاربکنی!بلند شو ویک کاسه آب بیاورکه ازبس باتو حرف زدم گلویم خشک شده.

-نمی توانم ارباب .

- نمی توانی؟کاسه آب که دیگ چوب نیم ذرع نیست که بگویی دم گربه نیم ذرع است!

نوکر تنبل خمیازه ای کشید وگفت:این سه کار را من انجام دادم،این یک کار هم خودت بکن!