چشم هایتان را ببنید و به روزهای دور خیره شوید. چقدر از گذشته ای را که پر بوده از خنده ها و انتظارها و گریه ها و دل خوشی ها، به یاد می آورید؟

 

تصویر روزهایی را که سپری شده اند، تا چه اندازه شفاف و خوش رنگ و لعاب می بینید؟ فکر نکنید به یکی از آدم هایی تبدیل شده اید که به خاطر مشغله های بی شمارشان، مدت هاست وقت خاطره ثبت کردن در ذهنشان یا مرور کردن خاطرات گذشته را در یادشان ندارند؟

 

نمی ترسید که به دلیل داشتن مشغله هایی که نمی گذارند طعم زندگی را با پنج حستان بچشید و لحظه هایتان را در آلبوم پنهان ذهنتان ثبت کنید، یکی از همین روزها حافظه تان برای همیشه پاک شود و مغزتان از عهده انجام دادن وظایف ساده اش هم برنیاید؟ نمی ترسید شما هم به جمع سی و چند میلیون نفری آلزایمری هایی که هر روز بخشی از خاطراتی که یک عمر با آنها زندگی کرده بوده اند را از دست می دهند اضافه شوید؟