و خواب ناکافی در آنها

بی خوابی در سالمندان شایع است و اغلب تشخیص داده نشده و می تواند موجب موربیدیته قابل توجه در بیماران شود. شرح حال و معاینه فیزیکی گام به گام و کامل واز جمله پرس وجو درباره همبستر بیمار و استفاده یا عدم استفاده از جدول ثبت اطلاعات خواب، اقدامات تشخیص ارزشمندی هستند...

از پلی سونوگرافی باید تنها در بیمارانی کمک گرفته شود که شرح حال آنها مطرح کننده یک اختلال تنفسی مشخص مرتبط با خواب یا اختلالات حرکتی مرتبط با تنفس باشد. بیماری های فیزیکی یا روانپزشکی مرتبط باید همانند سایر بیماران سالمند تحت درمان قرارگیرند. بهبود سلامت خواب اغلب در موارد بی خوابی خفیف تا متوسط باعث بهبود علایم می شود؛ در حالی که می توان برای موارد مقاوم تر، از انواع درمان های غیردارویی کمک گرفت. بیشتر داروهای نسخه ای و غیرنسخه ای با خطر قابل توجه عوارض جانبی و تداخلات دارویی همراه هستند و برخی دیگر با داشتن نسبت خطر به منفعت قابل قبول در بیماران سالمند ترجیح داده می شوند.